โลกนี้สวยงามเสมอ แม้ในมุมที่เราไม่เคยมอง

เอนทรี่นี้ก็ยังวนเวียนอยู่แถวระยองค่ะ ไปเที่ยวทะเลทั้งทีก็ต้องไปเก็บภาพท้องทะเลมาฝากกันหน่อย
ใจจริงตอนแรกไม่อยากถ่ายเลย เพราะเห็นแสงแดดจัดจ้านมากเกรงว่าจะกลายเป็นปลาหมึกตากแห้งไปซะก่อน  อีกทั้งเคยพยายามถ่ายรูปทะเลแล้วไม่ค่อยได้ภาพสวยดังใจเหมือนชาวบ้านเขาสักที เลยคิดว่าจะวางมือ หันไปถ่ายภาพอาหารทะเลน่าจะเวิร์คกว่า

แต่ขณะที่พี่สาวขับรถเลียบชายหาดแม่รำพึงไปเรื่อยๆ ฉันต้องรีบตะโกนให้พี่ห้ามล้อให้หยุดวิ่ง เมื่อสายตาเห็นผืนทรายอันเวิ้งว้างกินลึกเข้าไปจนเหลือผิวน้ำทะเลสีเขียวอันน้อยนิด เรือประมงติดธงชาติไทยจอดเกยหาดท้าทายความร้อนแรงของแสงแดดอย่างไม่สะทกสะท้าน

ฉันคว้ากล้องคอมแพ็คคู่ใจ พร้อมเดินกางร่มเพื่อกันไอแดดอย่างเต็มที่ คงอีกหลายชาติกว่าฉันจะถ่ายภาพได้ดีตราบใดที่ยังวิ่งหนีแดดอยู่อย่างนี้  ฉันรู้ตัวมานานแล้วว่าคงเอาดีทางด้านนี้ยาก เพราะเคยมีประสบการณ์ร่วมทริปไปกับกลุ่มนักถ่ายภาพอยู่ครั้งหนึ่ง จากการเชิญชวนของเพื่อนที่ชอบการถ่ายภาพเหมือนกัน ทันทีที่ถึงจุดหมายและรถจอดสนิท ทุกคนกรูลงจากรถเดินลุยถ่ายรูปมุมนั้น มุมนี้ ท่ามกลางแสงแดดอันร้อนระอุอย่างเมามัน

แต่ฉันเลือกที่จะนั่งรออยู่ในรถตู้
เวลาผ่านไปนับชั่วโมง เหล่าตากล้องก็ยังตระเวณถ่ายภาพกันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย 

แต่ฉันก็ยังนั่งหลับอยู่ในรถตู้ (555)

วันนั้นแหละที่ฉันบอกกับตัวเอง...อืม เอาแค่ถ่ายเล่นๆ ไม่ต้องเก่งหรอกเนอะ มันเหนื่อยเกินไป (อิอิ)
นิสัยอย่างนี้อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะคะ 

..

..

..

..

..

..

โลกนี้สวยงามเสมอ
แม้ในยามที่หัวใจสลาย
ยิ้มเถอะ...ถ้ากำลังมีเสียงสะอื้น
เพราะเราต้องเดินต่อไป

ขอเป็นกำลังใจให้นายกอภิสิทธิ์

ภาพ...วิตามินบี
กล้อง...คอมแพ็คแคนนอน

แหล่งทีมาhttp://www.oknation.net/blog/babymind/2010/05/06/entry-1